Timothy Treadwell leefde 13 zomers met grizzlyberen in het afgelegen Alaska. Hij hield van ze en gaf ze schattige koosnaampjes zoals Mr. Chocolate. Deze wilde dieren waren alles behalve schattig. Met een gewicht tot 1.700 pond en een lengte tot 2 meter, waren deze dieren gevaarlijk. Treadwell was echter niet bang. Hij beweerde dat hij een “geaccepteerd wild dier en broer van deze beren” was. De grizzly’s smeekten om iets anders. Ze tolereerden zijn aanwezigheid maar doodden hem uiteindelijk.
Ironisch genoeg geloofde Treadwell dat de beren hem van een vroege dood hadden gered. Als jonge man stortte hij zich op een feestelijke levensstijl. Hij werd alcoholist en drugsverslaafde. Het was een bijna fatale overdosis drugs die zijn lot veranderde. De ontmoeting met de dood redde hem van een vroege dood.
Treadwell besloot dat hij weg moest van de mensen. De afgelegen en wilde delen van Alaska waren precies wat hij nodig had. In 1989 kwam hij voor het eerst oog in oog te staan met een grizzly.
Treadwell schreef, “De ontmoeting was alsof ik in een spiegel keek. Ik keek in het gezicht van een verwante ziel.”
De grizzly rende weg, maar de zaadjes waren gezaaid. Treadwell noemde het een openbaring. Hij raakte nooit meer drugs aan. Hij had een nieuwe verslaving gevonden – beren!
De volgende 13 jaar filmde Treadwell zichzelf elke zomer om dichter bij de beren te komen. Hij geloofde dat hij een unieke band met ze had en dat hij er was om ze te beschermen.
Berenexperts bekritiseerden Treadwell voor het sentimentaliseren van de wilde dieren. Hij weigerde veiligheidsmaatregelen zoals pepperspray bij zich te dragen. Hij dacht dat hij de beren op de een of andere manier hielp, maar volgens deskundigen bezorgde hij ze juist stress. Ze beweerden dat hij te dichtbij kwam en hen lastigviel door liedjes te zingen en hen zelfs aan te raken.
Inheemse Amerikaan Sven Haakanson zei: “Treadwell probeerde een beer te zijn. Je dringt hun territorium niet binnen. Dat is geen respect voor de beer.”
Treadwell geloofde dat beren onbegrepen wezens waren. Hij dacht dat beren en mensen in harmonie naast elkaar konden leven. Deze vergissing kostte hem zijn leven.
Na 13 jaar tussen de beren te hebben geleefd, werden Treadwell en zijn vriendin, Amie Huguenard, gedood en opgegeten door een van de beren.
Treadwell zei dat hij “een geaccepteerd wild dier” was. Hoewel grizzlyberen zelden mensen aanvallen, vallen ze wel andere beren aan en eten ze die op. In zijn laatste momenten, zag de beer hem misschien als een rivaliserende beer. Als dat zo is, kreeg Treadwell op tragische wijze de acceptatie die hij wilde.
De Duitse regisseur Werner Herzog maakte een documentaire over Treadwell, genaamd Grizzly Man. Hij legde uit, “dat ik in de gezichten van alle beren die Treadwell ooit heeft gefilmd, geen verwantschap, geen begrip, geen genade ontdek. Ik zie alleen de overweldigende onverschilligheid van de natuur.”